Een geweldige reis en fantastische herineringen

Het koste 3900 mijlen (6275 km) en ongeveer 160 Gallons benzine (600 liter) maar het is gelukt. Hans en Linda waren enthousiast, verbaasd en tevreden. En geloof me, dat is niet iets wat elke dag voorkomt bij deze twee (soms iets te) nuchtere Hollanders. 

Waar onze reis begon met een lange vlucht, daar eindigt hij ook. Sterker nog, we zitten nu te wachten op onze vlucht naar huis. En dat komt goed uit, want dan heb ik even de tijd om er een korte reflectie op los te laten. 

We begonnen in San Francisco en waren beide zo nerveus als wat. Je bent immers in een ander land. Wat heet, een ander continent. Ze praten er gek, ze doen er gek... ja ze zien er zelfs gek uit. Eigenlijk is alles een beetje gek aan dit land. En toch, op de een of andere manier voel je je er snel thuis. Het duurde bij ons niet lang of we voelde er ons thuis, we begonnen zelfs Engels --- sorry ik bedoel natuurlijk Amerikaans tegen elkaar te praten. In de eerste week beperkte wij ons tot slechts een enkele vakterm als f*ck en sh*t maar al snel kwamen daar termen bij als "whatever" en "what?".

De mensen hier zijn bizar aardig, althans als je niet in een toeristisch gebied bent. Zo waren we bijvoorbeeld in Pismo Beach, nou niet bepaald het meest toeristische stukje Amerika maar we werden regelmatig gevraagd naar onze afkomst, algemeen welzijn (how you doing) en meer dan regelmatig kwamen daar korte doch leuke gesprekken uit voort. Hier zouden wij Nederlanders ontzettend veel van kunnen leren. 

Een ander iets wat me opviel is het ongelofelijk aantal dikke mensen. Ik heb weleens op het nieuws gehoord over het feit dat obesitas een groot (flauwe woordspeling) probleem is, maar wat ik gezien heb is echt bizar. Gek is het overigens niet. De enige groente die een beetje te betalen is in het land is de sla tussen de hamburger bij de McDonalds. En geloof me, de McDonalds zie je VEUL! HEUL VEUL! 

70 flesjes water en ongeveer 25 hamburgers hebben we tot ons genomen deze reis en ik vrees dan ook met grote vrezen wat de weegschaal zegt als we thuis zijn. Teksten als "1 tegelijk aub" staan gelukkig niet op de weegschaal maar zoals ik al zei...we voelen ons hier erg thuis en daar passen onze lichamen zich helaas ook naar aan. 

Was het dan alleen maar dikke mensen, eten en drinken in Amerika? Dat zou je haast denken maar we hebben natuurlijk nog veel meer gedaan dan dat. We hebben een aantal nationale parken bezocht wat best leuk was. Je merkt het al, best leuk is niet fantastisch of overweldigend of iets in die trant. We hebben het gezien, we hebben ervan genoten en we zijn er ook achter dat de steden meer "ons ding" zijn. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de grand canyon ons niks heeft gedaan hoor. Natuurlijk ga je nadenken wordt je overvallen door bezinnende gedachte als je in het niets staart. Het is onmogelijk te blijven denken aan de witlof die je thuis krijgt of de uitslag van Ajax als je bij de Grand Canyon staat, maar spiritueel zoals sommige mensen het ervaren...nee hiervoor waren wij, wellicht weer iets te, nuchter voor. 

Het leuke van al die parken is wel dat je ongelofelijk dicht op de natuur zit. Naja je zit er eigenlijk gewoon middenin, zeker de hotels die wij hadden. Die zaten zo in de natuur dat we niet eens WIFI of TV hadden (hoe we dat overleefd hebben? voor ons ook nog een raadsel).

Een hert, een vos, een pad, een hagedis, een eekhoorn en een eland is de score van een maand Amerika. Helaas staat er geen Beer tussen en geen Ratelslang. Geloof me ik heb geprobeerd om ze te spotten maar blijkbaar was het ons niet gegeven om ze te zien. Dat gold gelukkig ook voor de spinnen, er schijnen namelijk hele grote te zitten hebben wij ons laten vertellen door de locals.

 Deze vakantie heeft ons dus veel gebracht. We hebben veel van elkaar geleerd bijvoorbeeld over hoe vaak ik wel niet gelijk heb t.o.v. Linda. Maar ook hebben we veel geleerd over hoe we het samen doen, en ik kan je verklappen dat dat verdomd goed is gegaan. Oke, de volgende vakantie nemen we 1 kleur en 1 maat zakje mee, daar gingen wij deze vakantie faliekant de mist mee in maar voor de rest ging het eigenlijk perfect. Het scheelt denk ik dat wij beide overal de lol wel van inzien en niks al te serieus nemen. 

Wat we wel serieus namen was de uitnodiging van Joost en Cassie (wat een SLECHT bruggetje, maar goed hij werkt wel). In eerste instantie wisten we niet wat we konden verwachten toen we bij hun op de koffie kwamen, we kende Joost immers een beetje en Cassie niet, en misschien was dat maar goed ook 2 ontzettend gezellige avonden waren het gevolg, en het leuke is, er gaan er zeker nog een aantal volgen! 

Zoals ik al eerder zei hebben we voor onszelf wel bedacht dat we echt meer van de steden zijn. San Francisco was de eerste stad en wat een gave stad is het. Er hangt erg veel sfeer en je kunt er veel beleven. Jammer was wel dat er veel Douwe Dabberts rondliepen (zwervers) maar goed daar kijk je op den duur (helaas) doorheen. Los Angeles was een iets mindere stad, dit kan door ons komen maar zal ook zeker komen door het feit dat de stad gewoon niet zo uitnodigend is als de andere steden. Waar het hem precies aan lag weet ik niet maar mochten we ooit terugkeren sla ik deze stad zonder spijt over. San Diego zeker niet. We hadden hier helaas maar anderhalve dag en hebben dus niet alles kunnen zien van de stad maar ook hier hangt heel erg veel sfeer. Je waant je een beetje in Mexico en je bent dus eigenlijk een beetje in 2 landen op vakantie. Las Vegas...tja what happens in Vegas stays in Vegas dus ik kan er niet teveel over kwijt maar het is een leipe stad. We hebben onze ogen uitgekeken en ons keer op keer verbaasd. Elke hoek van de straat geeft een ander gevoel, op de ene hoek waan je je op een filmset en op de andere waan je je op de Amsterdamse Wallen. Kortom voor ieder wat wils. 

En nu? 45000 woorden in blogvorm verder en 3000 foto's rijker gaan we naar huis. Er is helaas altijd een tijd van komen en een tijd van gaan. En die tijd van gaan is helaas nu. De voorbereiding voor deze reis die 2 jaar geleden begon heeft een climax bereikt die bijna een maand heeft geduurd. Deze reis was een droomreis en ik ben blij dat ik hem samen met Linda heb mogen maken. We zijn een droom armer maar een ongelofelijk ervaring rijker en daar draait het eigenlijk ook allemaal om. Dromen omzetten in ervaringen. Soms zijn het teleurstellingen maar soms zijn het hoogtepunten. Deze reis was een geweldige ervaring en iedereen die de blog heeft bekeken, gelezen of er alleen maar aan heeft gedacht wil ik daarvoor bedanken want de blog was onderdeel van deze ervaring, en daarmee jullie dus ook! 

Linda en ik gaan zo het vliegtuig in een beetje nadenken over nieuwe dromen en nieuwe ervaringen want daar zijn we hard aan toe nu deze voorbij is. Maar maak je over ons geen zorgen, wij hebben nog dromen genoeg!